Trądzik różowaty jest chorobą, którą można leczyć preparatami stosowanymi zewnętrznie oraz wewnętrznie. O rodzaju terapii najczęściej decyduje lekarz w porozumieniu z pacjentem.

Preparaty stosowane w leczeniu trądziku różowatego

Podejmując decyzje o włączeniu preparatów leczniczych bierze się pod uwagę styl życia, preferowaną przez pacjenta formę leków, stan pacjenta, choroby współistniejące i inne np. wyniki badań laboratoryjnych. Leczenie preparatami stosowanymi zewnętrznie zwykle opiera się na trzech głównych typach preparatów, zwykle maści na trądzik różowaty zawierają:

• siarkę,
• kwas azelainowy,
• nadtlenek benzoilu.

Maści, kremy i żele zwykle są pomocne w początkowych stadiach rozwoju choroby. Bywa, że lekarz podejmuje decyzję o leczeniu ogólnoustrojowym – wewnętrznym rekomendując pacjentowi przyjmowanie tabletek. Zmęczeni dotkliwymi objawami pacjenci często zadają sobie wtedy pytanie o to czy tabletki na trądzik różowaty wystarczą do osiągnięcia pozytywnych celów terapii. Odpowiedź jest niejednoznaczna. Trądzik różowaty jest chorobą skomplikowaną, często trudną do leczenia, jednocześnie wymaga od pacjenta dużej motywacji i ścisłego przestrzegania zaleceń lekarza prowadzącego.

Tabletki na trądzik różowaty – jakie substancje zawierają?

Leczenie trądziku lekami doustnymi może opierać się na różnych substancjach. Bywa, że lekarz podejmuje decyzję o leczeniu kilkoma substancjami jednocześnie, pozwala to na osiągnięcie szybkiej poprawy stanu pacjenta i zminimalizowanie dyskomfortu związanego z terapią. Leki doustne (w formie kapsułek, tabletek) mogą zawierać antybiotyki. W leczeniu tego rodzaju trądziku stosuje się następujące antybiotyki:

• erytromycynę,
• klarytomycynę,
• azytromycynę.

Oprócz wyżej wymienionych substancji leki mogą zawierać metronidazol oraz witaminy. Najczęściej leczenie trądziku różowatego wspomaga się witaminami poprawiającymi ogólny wygląd skóry – B2, B3 oraz kwasem askorbinowym, zwanym również popularnie witaminą C. Chorym, u których tradycyjne metody leczenia nie przyniosły oczekiwanych efektów można zaproponować leczenie preparatami zawierającymi izotretynoinę. Izotretynoina należy do grupy retinoidów. Leczenie lekami z tej grupy zwykle daje bardzo dobre efekty. Po kilku, kilkunastu tygodniach terapii retinoidami powierzchnia skóry wygładza się, grudki i krostki znikają, bądź redukuje się ich liczba. Rumień może być bledszy, a odczuwane przez pacjentów chorujących na trądzik pieczenie i szczypanie jest łatwiejsze do zniesienia. Leczenie retinoidami, pomimo, że może przynieść świetne efekty, nie jest dla wszystkich. Pacjenci u których występują choroby dodatkowe, współistniejące, osoby bardzo młode, kobiety planujące zajście w ciążę bądź chorujące np. na wątrobę czy nerki nie powinny stosować leków z tej grupy. Przed rozpoczęciem terapii izotretynoiną lekarz może zlecić wykonanie badań dodatkowych. Dzięki nim możliwe jest zakwalifikowanie pacjenta do leczenia tą metodą i wyeliminowanie ryzyka powikłań związanych z leczeniem.

Pomimo tego, że personel medyczny dokłada wszelkich starań by pacjent w czasie terapii odczuwał jak najmniej nieprzyjemnych dolegliwości podczas stosowania leków czasem pacjent czuje się gorzej. Tabletki na trądzik różowaty zawierające retinoidy mogą wywołać nieprzyjemne objawy:

• wysuszenie skóry,
• łuszczenie,
• pieczenie, szczypanie, suchość oczu,
• pękanie i wysychanie ust,
• suchość śluzówek,
• zmiany w ustach, nosie.

Więcej informacji na ten temat: http://impotencja.edu.pl/czy-tradzik-rozowaty-jest-zarazliwy/

Podsumowując leczenie oparte wyłącznie na preparatach stosowanych doustnie, bez względu na to jaką substancje czynną zawierają może mieć róży skutek u poszczególnych grup pacjentów. Podejmując, przed podjęciem decyzji o włączeniu leków należy zasięgnąć porady lekarza, zapytać go o możliwe skutki niepożądane i sposób w jaki należy stosować poszczególne leki.